Laatste wedstrijd van de competitie. Het verplaatste duel tegen ARC.
Twee spelers zouden afwezig zijn waarvan ik afwist. Dus extra spelers gevraagd om voldoende wissel mogelijkheden te hebben. Gelukkig waren vier spelers van de JO12-1 bereid ons te helpen. Wat langer gewacht bij de vereniging met wegrijden, want er miste nog een eigen speler. Deze kwam niet opdagen vanwege, wat achteraf bleek, last van zijn knie. Eenmaal aangekomen bij ARC, aangemeld bij bestuurskamer waar we het kleedkamer nummer en speelveld door kregen.
De kleedkamer bevond zich in een ander gebouw. Toen we voor de kleedkamer stonden, bleek deze op slot. Dus iemand vragen om hem te openen, maar er moest gezocht worden naar iemend met een sleutel. Al met al duurde het ruim een kwartier voordat we in de kleedkamer waren. Het was inmiddels 10 uur en de wedsrtijd begon om 10.15. Dus gauw omkleden, effe een zegje doen en naar het veld. Daar hadden we nog amper 5 minuten voor de warming up. De scheidsrechter kwam de grensrechtervlag brengen en zei me wat nors dat we te laat waren.
De wedstrijd begon en ARC begon direkt met pressure voetbal. Het was niet dat ARC super goed was, maar wij kwamen moeilijk in ons spel. We waren er dit keer absoluut niet bij en werden regelmatig afgetroefd. Binnen 10 minuten stond het 1-0. Het viel me op dat de beslissingen van de scheidsrechter vaker tegen ons dan voor ons waren. Diverse keren werden buitenspel signalen van onze vlagger genegeerd, terwijl wij diverse keren buitenspel stonden. Ook de gelijkmaker van ons werd afgekeurd wegens buiten spel. Of de scheidsrechter in relatie stond met het team van ARC, laat ik in het midden. Opvallend vond ik het wel! Het is verder ook niet relevant, we kwamen gewoon niet in ons spel en we speelden gewoon niet gemotiveerd. Vlak voor de rust werd het 2-0.
Tijdens de limonade op het veld heb ik weer geprobeerd het team te motiveren. Maar er werd nauwelijks echt aandachtig geluisterd. Ik vroeg me af of ze last hadden van een "herfst dip"!
De tweede helft ging van start en na 8 minuten stond het 3-0. Nu zag ik echt de moed van het team in de schoenen zakken en ook de scheidsrechter had een aardige invloed op de wedstrijd. Ik moest het team rustig zien te houden, want steeds meer spelers gingen wat vaker verhaal halen bij de scheidsrechter, wat ik nog niet echt eerder gezien had! Twee minuten na de 3-0 stond het 4-0. En tien minuten later volgde de 5-0. Er was niets over van tactiek en alle spelers stonden overal op het veld, spitsen stonden ineens in de verdediging en andersom. Ook onze keeper ging nog geblesseerd van het veld. Ik had geen invloed meer en duidelijk was dat het leuke van de wedstrijd er af was. Ik liet het maar gaan en zou wel zien waar het schip strandde. Zowaar kregen we nog een vrije trap vlak voor het doel van ARC, die door Mahmoud werd binnen geschoten. Nog een beetje redding van de eer! Maar vlak voor tijd viel de 6-1 nog. Dit was de einduitslag. Deze wedstrijd gauw vergeten en goed genieten van de tijdelijke competitie stop.
Het valt niet mee om als coach elke wedsrtijd iedereen goed te motiveren en de sfeer goed te houden, merk ik. Maar het zijn ook opgroeiende jongeren die met van alles bezig zijn en in hun eigen ontwikkeling zijn. Dat vergeten we nog wel eens. Hopelijk komt de motivatie en plezier in het vervolg van de competitie weer terug en wie weet waar we dan weer toe in staat zijn!