Veteranen VVK35+1 halen opgelucht adem na lelijke wedstrijd tegen Alphia.

In de week dat eenieder mocht stemmen tijdens de provinciale- en waterschapverkiezingen, en dat door de uitslag de stikstof problematiek alsmede de staat van de natuur in 1 keer weer vijftig jaar terug gezet is. Probleem opgelost voor de komende 2 generaties dus, zal de komende tijd gaan kijken in de “Hofstedepark Heemtuin” of de bramen en netels als gestemd wegblijven. En in de week dat is gebleken dat het plaatsen van je zuur verdiende geld op een Zwitserse Bank ook al geen garantie meer is voor een “appeltje voor de dorst” pensioen. Dan maar net als Ad Castelijn wat extra wintersportjes, en zo die banken stress weg skiën! Naar wat ik begrijp in de VVK35+1 app is Joep een vroege “Castelijn-methode” adept geworden.

”Gluck Auf”

Dan naar datgene wat ons werkelijk bindt; De wedstrijd tegen de Veteranen van Alphia van zaterdag middag. Voor aanvang wedstrijd bleek dat er (wederom) een kleine bank (een hele 1 wissel) was, en dat Nico zich als scheids moest opwerpen. Maar gezien de stand op de ranglijst moest het met de aanwezigen toch wel een “makkie” worden. En zo gingen we dan ook de wedstrijd in.

Bij afwezigheid van, op Mike na dan, de gehele voorhoede mocht Jurjen als 2^de spits gaan fungeren. Hierdoor kwam er ruimte vrij om Robert vanuit het middenveld te laten opstomen wanneer we met nauwkeurig spel de ruimte vonden. Een goed strijdplan volgens Ard en Theo, ons technische hart. Ondanks dat bovenstaande techniek niet echt werkte kwamen de Veteranen toch op een mooie voorsprong. De op links doorgeschoven Chris gaf een hoge voorzet vanaf de achterlijn, en die kwam precies terecht bij de geheel vrij gelaten Jurjen. Voet er tegen en daar stond de 1-0 op het scorebord.

Na de 0-1 bleef VVK de wedstrijd dicteren, al was dat vooral op een hotse-knotse-begonia manier. Alphia stelde nog minder voor, en er leek dan ook geen wolkje aan de lucht. Maar zoals het dan behoort te lopen, uit een afstandsschot van een meter of 30 (ook nog eens 2-maal aangeraakt onderweg) werd de 1-1 aangetekend.

Wat een sof, en in laatste 10 minuten van de eerste helft bleef dat gevoel gehandhaafd, we waren duidelijk toe aan een kwaliteitsinjectie in de 2^de helft. Jurjen eruit (Robert naar de spits) en Theo erin, en de omgeklede Davy mocht dan de bank warmhouden.

Maar om nou te zeggen dat het heilige vuur hernieuwd ging branden? Nee, niets van dat alles. Geen bal bleef aan de voeten, een speler van dezelfde kleur was ook niet te vinden, en dan was het veld gelijk, een door Joep geliefde, Buckelpiste. Wat een ellende!

Maar dan, Ashok die er genoeg van had en het voortouw nam, via hem en het centrum voor de 2^de keer deze wedstrijd Chris aan de rechterzijde aan het werk gezet. Bal opdrijven en op het juiste moment Robert in de diepte aanspelen. Robert met grote passen om zijn tegenstander heen. Keeper kon nog wel zijn schot pareren, maar in de rebound werd dan toch de 2-1 opgetekend door Robert. Wat een opluchting > 2-1 VVK.

Nog een kleine 20 minuten te spelen, en daarin lieten we ons toch niet voor een 2^de keer verrassen? Die boodschap (bij Hakkie wel de gehele wedstrijd aanwezig) was dan wel opeens bij eenieder aangekomen, vol erop met zijn allen. Alphia voelde dit ook en ging steeds meer over tot zeuren, schelden, anderzijds en weinig liefdevolle verwenzingen. Om ook die te laten eindigen moest er een 3^de goal bij. Vrije trapballetje aan de linkerkant, op een goed 25 meter, en dat varkentje was er echt 1 voor (de rust zelve sinds een paar wedstrijden!!) Ed. Klein aanloopje, even wachten tot de keeper een stapje naar de rechterpaal maakt, en dan een heerlijke krul in de linker kruising. Dan nog een 1,5 minuut te spelen, 3-1 VVK.

Nadat de keeper van Alphia al was vertrokken richting douche, floot Nico (dank hiervoor) de 90 minuten af. Uiteindelijk bleven de 3 punten dan toch in Koudekerk!!!

Volgende week de semi-avond wedstrijd bij ARC. Daar ging het vorig jaar heel lekker, zou nu ook weer een hele fijne zijn.

De 16^de man.