Veteranen VVK35+1 naar verdiende maar weinig sprankelende overwinning.

In de week dat eenieder gewaarschuwd werd door beroeps-complot neuroot Thierry Baudet dat er “kwaadaardige reptielen” onder ons zijn! En dat die kruipdieren in alle lagen van de bevolking zich bevinden mochten de Veteranen op thuisgrond de Mamiferonannen van Boshuizen uit Leiden bestrijden.

In tegenstelling tot voorgaande wedstrijden was er dit keer een ruime bank gevuld, en waren we ook nog eens versterkt door Jappe en Martijn, Joep was als altijd weer aan het ronselen geweest.

Joep ze zoeken nog een opvolger voor Arnesen bij Feyenoord, zou er een CV-tje uitdoen als ik jou was!!!

De vorige ontmoetingen tegen Boshuizen liepen vaak uit in een wat onplezierige afloop, daar Hakkie weer in de basis begon was er een grote kans op een herhaling van genoemde gezelligheid!!! Niets bleek minder waar, een en al rust bij onze Hakkie-man.

Gezapig gingen de beide teams uit de startblokken, met veel ruimte voor ons in en rondom de 16 van Boshuizen. Maar om nou te zeggen dat we enige nauwkeurigheid in onze passing hadden, nou nee!!! 2 meter overbruggen was al te moeilijk, maar aangezien het voor Boshuizen bij 1 meter al ophield, en de ballen heerlijk vrij lieten liggen, kwamen we gedurende de eerste helft toch op een lekkere 3-0 voorsprong.

Geklungel in de 16 van ons en nog meer van de tegenstander > 1-0 door een prachtige afronding van Robert.

Geklungel in de 16 van ons en nog meer van de tegenstander > 2-0 door een prachtig afstandsschot randje-hoek 16 van Martijn.

Geklungel in de 16 van ons en nog meer van de tegenstander > 3-0 assertief en netjes afwikkelen van Michel.

In de rust mochten de wissels zich gaan opwarmen voor een heerlijke 2^de helft. Toch nog eens goed rond gekeken of er ook bij ons geen reptiel in de gelederen bevond? Maar nee geen gelijk Gwen Stefanie verpopte Veteraan te vinden!

In de tweede helft hetzelfde beeld, gemoedelijk ging de wedstrijd verder als daarvoor.

Dirk stond op nul doelpunten, en dacht ga maar eens een paar keer schieten. Weinig resultaat. De Boshuizer keeper dacht bij poging 4 die raap ik ook maar even op > helaas poortje open en handjes wijd > 4-0 door “een prachtige” schoot, tellen we gewoon mee Dirk!!!

De wedstrijd was nu dan wel gespeeld, nog een kleine 20 minuten, een mooie flank van rechts van Robert (uit een dieptepas van Mike), een even prachtig overstapje van Jurjen (ja, was echt zo!!), en een beheerste afronding van Martijn > 5-0, toch nog een uitgespeeld doelpunt.

Dan zou je denken, 10 minuten en dan klaar. Nee niet voor Boshuizen, opeens kwam bij hen het heilige vuur los. Voor ons alle hens aan dek.

Nu werd dan langzaam duidelijk dat wij ook een “meer-armig specimen” in onze gelederen hebben. Boshuizen had ons doel gespot, en besloot die veelvuldig te bestoken met alles wat ze in huis hadden.

Maar wij hadden Danny tussen de palen en deklat gepositioneerd. Met een meervoudig-batterij afweergeschut, of waren het toch tentakels (zou die Baudet dan toch iets van gelijk hebben?), werden alle kruisrakketten/ mortieren/ Iraanse drones/ kamikaze of andere objecten neergehaald alsmede onschadelijk gemaakt!!! 

Zijn wij blij met Danny, nou vast en zeker!!!

Nu we na een valse start op de juiste weg zijn, inmiddels staan we ergens in het midden van de lijst, moeten we verder naar boven kijken. Er is nog van alles mogelijk, en een plekje bij de eerste drie moet kunnen. Volgende week Alphia, en die moet ook gewonnen worden.

De 16^de man.