Vandaag stond er een internationale wedstrijd op de kalender.

We moesten spelen tegen Wilhelmus, een team uit de regio Den Haag wat voornamelijk bestaat uit Engelsen en een paar overige expats. Dus dat beloofde wat….

We betraden het veld met een enigszins gemankeerd team. Geen scheidsrechter, geen keeper, geen grensrechter en een aantal nogal late afzeggingen.

Het resultaat hiervan was dat Bart Nieuwenburg 1,25 wedstrijd floot, dat Ard Potman ging keepen en dat we met een soort feest opstelling van start gingen.

De tegenstander had er vandaag zin in en zette ons gelijk flink onder druk.

Een stevige en fysieke maar faire pot voetbal met veel lange ballen en pittige duels was het gevolg.

Echter door stug verdedigingswerk en een goed keepende Ard wisten we met een 0-0 stand de rust te halen.

Na de, door de vereniging verstrekte bidons, te hebben leeggedronken traden we weer aan voor de 2^e helft.

Hier bleek dat de fysieke inspanningen van de eerste helft hun tol begonnen te eisen.

Wout Boer wilde per se bij elke corner uit rusten tegen de paal en uiteindelijk konden we niet voorkomen dat we met 0-1 achter kwamen.

Toen even later Theo Al met een schouderblessure het veld moest verlaten, werd het noodzakelijk om wat omzettingen te doen.

Ard ging voetballen en Michel vd Bergh trok het kanariegele shirt aan. Scheidsrechter Bart ging weg en een van de Engelse toeschouwers nam de fluit over.

Inmiddels was bij de meeste van ons de fut er wel uit, maar de tegenstander rook bloed en gaf nog een keer flink gas met de 0-2 als gevolg en dit was tevens de eindstand.

Helaas ondanks bloed, zweet en tranen geen 3 punten vandaag, maar we hebben wel gestreden, ondanks alle beperkingen die er vandaag waren.

In verband met alle Corona perikelen was er vandaag geen 3^e helft en wordt het voor dit verslag lastig om verder in te gaan op rand en bijzaken van het team.

 Ware het niet dat deze week de nieuwe presentatiegids van de vereniging is uitgekomen.

Hierin is naast een door onze 15^e man geschreven prachtverhaal over het wel en wee van ons team, ook een hoofdstuk gewijd aan Vaders en zonen die bij de VVK voetballen.

En nu krijgt dit verslag een aardig Story/Weekend/Privé tintje.

Want wat blijkt, Ian van Asch is niet de zoon van onze Peter maar............... van Ed Verbree ..........getuige de bijgevoegde foto.

Nu snappen we ook hoe Ian aan zijn weelderige haardos komt!

Dit is nogal onthullend en schokkend nieuws moet ik zeggen.

Laten we maar hopen dat de betrokken relaties deze storm kunnen doorstaan en dat dit niet leidt tot een scheuring in ons team!

De 15^e man

Noot van de schrijver: Rectificaties kunnen helaas vanwege technische redenen niet geplaatst worden.