Wedstrijdverslag geschreven door Arie Koeman namens Leiden Amateurvoetbal

Klik hier voor de foto's
Bekijk hier de interviews na afloop (Studio Alphen)
Aftermovie 'This is Power'
Samenvatting Studio Alphen

Voor vele Koudekerkers is de wedstrijd tegen de buren van Bernardus de wedstrijd van het jaar, sinds Hazerswoudse Boys haar kunsten in een andere vierde klasse vertoont geldt dit ook voor de Rijndijkers. Hemelsbreed hooguit 1,5 kilometer van elkaar verwijderd, slechts gescheiden door de Oude Rijn, stond zaterdagmiddag confrontatie nummer twee van dit seizoen op het programma. De geweldige ambiance, de winnaar en zelfs de einduitslag was hetzelfde als in de heenwedstrijd maar de wedstrijd zelf gaf toch een ander beeld. Op verplaatsing verloren de Hazerswoudenaren vrij kansloos, na de gelijkmaker halverwege de eerste helft waren de bezoekers het nu even kwijt en waren de beste kansen voor de thuisploeg. Na een ruststand van 1-2 was het tweede helft eenrichtingsverkeer en won de nummer twee van de ranglijst uiteindelijk nog vrij eenvoudig met 1-4.

Even voor half drie betraden beide teams het strijdtoneel, begeleid door fakkels en vuurwerk en onder een strakblauwe lucht en een heerlijk zonnetje. De eerste kans was na een paar minuten voor de thuisploeg, een aanval over de linkerkant kwam bij Jeffrey van der Heiden terecht maar een doelpunt bleef uit. Joep van Tulder stichtte het eerste gevaar namens de ploeg van trainers Jarno Verweij en Gert Labots, dezelfde Van Tulder stond niet veel later aan de basis van het openingsdoelpunt. Zijn voorzet werd via een magistrale omhaal door, de voor zijn lengte opvallend lenige, Mike van Velzen binnengeschoten.  Na een uitstekende actie en dito voorzet van Koen Schellingerhout was het de geheel bij de tweede paal vrijstaande captain Van der Heiden die de stand weer in evenwicht bracht. De bezoekers waren in de beginfase bovenliggend maar na de gelijkmaker waren zij het even helemaal kwijt. Inspiratieloos, zomeravondvoetbal, spelers die zich verschuilen en een te laag tempo zijn een aantal voetbalclichés maar in deze wel treffend. Achtereenvolgens Max Rijnbeek, Schellingerhout en Rens Schakenbos konden niet profiteren van het fletse spel van hun opponent, de individuele klasse van de aan het eind van het seizoen stoppende Bas van Heerdt bracht wel verandering op het scorebord. Een niet al te beste voorzet van Sem van Aalst had de hak van Van Heerdt als eindstation, op zijn Willy Carbo’s werd er gescoord. De ban leek gebroken, echter Ruben van den Berg, Van Velzen en Van Aalst moesten hun meerdere in doelman Luuk Enter erkennen en was het verschil bij rust nog minimaal.

Na de thee was er maar een ploeg die het spel dicteerde, Koudekerk had vanaf het begin de regie in handen en gaf die niet meer uit handen. Van Velzen was er weer eens vandoor, in eerste instantie gestuit maar de rebound was voor Van Tulder. Een geplaatst schot met binnenkant voet verdween in de linkerbovenhoek. Een 1-3 stand, met drie fantastische doelpunten van de Koudekerkers. Er was een camera aanwezig, beslist uzelf welke de mooiste is want uw verslaggever van dienst zou het niet kunnen zeggen. Een slippertje in de achterhoede van de gasten zorgde nog voor enige schrik, Schellingerhout moest zijn meerdere in Roy Dorrepaal erkennen. Een verre uittrap van de keeper zorgde bijna voor zijn vierde! assist in drie wedstrijden, het haken van spits Van Velzen vond genade in de ogen van de man in het zwart. Met nog een halfuur te spelen was het Van Heerdt met zijn tweede van de middag, een geplaatst schot over de grond bracht de stand op 1-4. Dat dit tevens de eindstand was kwam volledig op het conto van doelman Enter, want zowel Van Velzen als invaller Stan van Veen troffen geen doel. 

Zo eindigde het uitermate sportieve duel in een ruimschootse overwinning voor de ploeg residerend aan de noordkant van de Oude Rijn. Misschien nog hopende op een tweetal misstappen van koploper Teylingen, maar waarschijnlijk deelnemende aan het toetje wat nacompetitie heet. Trainers en voetballers hebben uiteraard ambities, maar de vele toeschouwers die gisteren aanwezig waren op het sportcomplex aan de Sweelincklaan hopen van harte dat deze wedstrijd komend seizoen weer tweemaal op het programma staat. Dit is niet geheel vanzelfsprekend, want de ploeg van trainer Ron Paling staat op dit moment dan wel op een achtste plek maar de marge naar de veilige plek tien is slechts twee punten. En laat nou net die ploeg, het Leidse LSVV’70, aanstaande dinsdag de komende tegenstander zijn. Met ook nog wedstrijden tegen directe concurrenten Roodenburg en Woubrugge in het verschiet hebben de Rijndijkers alles nog in eigen hand, handhaving in het jaar waarin de vereniging 75 jaar bestaat is het doel en dat is dan uiteraard weer een feestje waard.