Eerste overwinning 'in het Oranje'

Het vijfde
en de weg naar de dubbel

Hazerswoudse Boys 6 - v.v. Koudekerk 5; ruststand 1-2; eindstand 2 - 5

Het was een koude, waterige, grijze dag, rond kwart over twee zaterdagmiddag, ergens op een verlaten bijveld in het Groene Hart. Plots werd de omgeving opgeschrikt door een fel oranje brigade die het bijveld betrad en zich ging opmaken voor een potje voetbal. Je zag de aanwezigen denken: ‘Dit is toch niet Koudekerk? Koudekerk speelt toch al decennia lang in de kleuren blauw, rood en wit?’ Het geoefende oog van uw verslaggever had het echter al snel in de gaten. Dit was het nieuwe, prachtige uittenue van het sterrenteam van de voetbalvereniging Koudekerk. Een prachtige combinatie: het felle oranje en de bruin getinte armen en benen van de immer goed uitziende boys van het vijfde. Ja, u leest het goed: de armen waren te zien, dus korte mouwen! Mannen van staal en schepen van hout, dat werk. De dank van het vijfde gaat uit naar Michiel, die alles keurig heeft geregeld.

Het vijfde was enigszins gehavend deze zaterdag. Henry was aan de klus, Peter aan het werk, Hanno nog steeds geblesseerd en ook Bart was licht geblesseerd, maar hij kon wel beginnen. Michiel had op vrijdagavond de volgende opstelling gemaakt: Thomas op doel. Achterin stonden Rob, Marcel, Bart en Rick. Het middenveld bestond uit Ge, Joost, Mike en Gert-Jan. Voorin waren Niels en Barry (c) de twee spitsen. Michiel, Leon en Steven waren de wissels.

Zo flitsend als de nieuwe tenues was het spel in de eerste helft niet. Het vijfde had wel constant een overwicht, maar tot echte kansen leidde dat niet direct. Aan de andere kant moest Thomas een keer handelend optreden bij een gevaarlijke vrije trap van de tegenstander. Na wat afstandsschoten, een grote kans voor de ijzersterk spelende Ge en een grote kans voor de ook zeer sterk spelende Niels was het dan eindelijk raak. Barry stuurde met een bekeken pass Niels de diepte in. Niels ging alleen op de keeper af, stuurde nog een laatste verdediger het bos in en legde keurig af op de mee opgekomen Mike: 0-1.

Hierboven noemde ik Ge al, de beste man van de eerste helft. Zijn kans was groot, maar een voet van de tegenstander zat hem dwars. Verder moest hij drie keer koppend in aktie komen, drie keer! En de derde kopbal was erg belangrijk, want koppend op de doellijn voorkwam Ge een tegendoelpunt. Daarnaast werd hij ook een aantal keer teruggefloten voor een overtreding, zo getergd was hij.

Ook na de voorsprong was het spel niet best. Hazerswoudse Boys bleef strijd leveren en dat leverde een aantal corners op, echter zonder resultaat. Na ruim een half uur kreeg Hazerswoudse Boys een vrije trap op een gevaarlijke plek. Thomas formeerde de muur en nam zijn plaats op de doellijn in. De bal werd geschoten en alsof het de rode zee betrof week de muur uiteen. Bart trok Marcel weg of andersom, maar het resultaat was een doelpunt: 1-1. Meteen na dit doelpunt trok Bart het boetekleed aan en ging naar de kant. Leon nam zijn plek centraal achterin over.

Een flinke domper voor de boys van het vijfde, die eigenlijk op een wat makkelijkere middag hadden gerekend. Dat het vijfde mentaal ijzersterk is bewezen de mannen eigenlijk meteen. Vlak na het doelpunt werd van achteruit zorgvuldig opgebouwd. Rick speelde de bal bij Barry in de voeten en Barry stuurde Gert-Jan aan de linkerkant de diepte in. Als Thierry Henry in zijn beste dagen kwam Gert-Jan naar binnen om vanaf de punt van het strafschopgebied de bal met zijn rechtervoet in de verre hoek te krullen: 1-2.

Niet veel later was het rust. Deze keer geen kleffe cake bij de thee, maar heerlijke roze koeken voor de broodnodige energie. Michiel kwam erin voor Mike en Steven voor Niels.

De roze koeken leken wel voor pap in de benen te zorgen, want Hazerswoudse Boys kwam veel scherper uit de kleedkamer. Het wachten was dan ook op een tegendoelpunt en die kwam er ook. Door slecht ingrijpen van de verdediging was het voor de mee opgekomen speler van Hazerswoudse Boys een koud kunstje om de bal in het doel te schuiven: 2-2.

Hierna was de maat vol. Vol passie ging het vijfde op zoek naar een nieuwe voorsprong. Vele grote en kleine kansen werden afgedwongen, maar het vizier stond niet op scherp. Ook de vaste supportersschare liet zich niet onbetuigd en schreeuwde de jongens naar voren. Eindelijk was het dan zover. Door een goede aktie van Steven aan de rechterkant van het veld belandde de bal bij Barry in de voeten. Hij stond echter met zijn rug naar de goal, maar bewaarde het overzicht. De teruggelegde bal werd door Michiel keurig tegen het netje geschoten: 2-3. Een dag later werd dit doelpunt in de Amsterdam Arena gekopieerd door Ajax in de wedstrijd tegen Twente: Lindgren-Pantelic-Rommedahl. Toeval wil dat dit ook voor Ajax het derde doelpunt was, maar dat terzijde.

Het verzet van Hazerswoudse Boys was nu definitief gebroken. Hun spel had veel kracht gekost en ze waren niet bij machte om nog een keer terug te komen van een achterstand. Ondertussen was Mike weer in het veld gekomen ten faveure van Gert-Jan en het was Mike die voor de 2-4 zorgde. Zoals de cameraman bij een voetbalwedstrijd wel eens een doelpunt mist, zo verging het ook uw verslaggever. Niet dat ik het niet zag, maar ik weet gewoon niet meer hoe de aanval verliep. Wellicht kunt u in het volgende verslag lezen hoe Mike scoorde. Even later speelde Mike een negatieve hoofdrol door de eerste gele kaart van het seizoen te pakken. Misschien een beetje kinderachtig van de scheidsrechter, maar toch, Mike kreeg hem wel.

Het slotakkoord was voor Barry. Na een strakke bal van Mike in zijn voeten besloot Barry om maar eens een sprint van 40 meter te trekken. De verdedigers konden hem niet bijhouden en alleen voor de keeper maakte hij geen fout: 2-5. Die ouwe kan toch nog hard lopen! Niet veel later was de wedstrijd ten einde en kon er weer een overwinning worden bijgeschreven.

Nog nooit verloren in het oranje!!!

Tot de volgende keer.

Henkie Stift

Volgende wedstrijd: bij het schrijven van dit verslag is al bekend dat de wedstrijd op zaterdag 13 februari tegen De Jodan Boys 10 is afgelast.