Wat een week hebben we achter de rug....
Niet kunnen slapen, onrustig overdag, en dat allemaal door de allereerste nederlaag van vorige week tegen MMO. Een onverwachte sterke ploeg waar we de eerste helft geen vat op konden krijgen. Gelukkig konden we ons in de tweede helft goed terugknokken, maar dat mocht helaas niet baten. Diezelfde middag zag Koudekerk 1 de kampioensaspitaties ook in duigen op gaan. Gelukkig hadden onze spelers van de E2 nergen last van. Immers had de nummer 2 ook verloren dus de voorsprong blijft staan. Onze kampioens dromen zijn nog niet vervlogen.

Dus vol frisse moed stond de E2 afgelopen zaterdag weer klaar om de wedstrijd tegen UVS te beslechten. Deze tegenstander hebben we nog niet gehad, maar de mannen zijn er weer klaar. Ondanks dat ik als "verslaggever" niet bij volg ik de wedstrijd via de Whatsapp en sta ik met geknepen billen bij de F3 te kijken die sterker is dan de tegenstander maar helaas geen winst mee naar huis mag slepen.

Het blijft verdikkeme even stil op de app, en tot mijn grote verbazing zie ik ineens dat we 0-1 achter staan. Wat is er aan de hand..... Tot mijn grote schrik zie ik kort daarna dat de UVS de voorsprong heeft weten uit te breiden naar een 0-2 voorsprong. Ik weet even niet wat ik moet.....Edwin bellen? in de auto springen en toejuichen?.... ach ik kan niets doen, want ik sta bij de F3 te kijken en die hebben mijn support ook hard nodig. 

Ik begrijp later dat de E2 de eerste helft er niet bij leek. Te laat naar bed, teveel spanning....who knows....Edwin krijgt ze na de eerste helft (net als vorige week) weer op de rit en mannen gaan vol goede strijdmoed het veld weer op. 
Ik kijk op de app en zie dat William gescoord heeft...Ik sta te juichen langs het veld bij die Alphia en omstanders kijken me raar aan, want er gebeurt niets op het veld...
Ik probeer me weer te concentreren op de F3, want die zijn nl. ook bezig om te proberen om achterstand om te zetten.
YEAAAAAHHHH 2-2.....voor de E2 wel te verstaan. Weer vreemde blikken, maar die Alphenaren kunnen me wat. Als het om beleving gaat kan ik ze wel een lesje geven.
Helaas lopen we met 4-3 stand in Alphen van het veld waar de penalties uiteraard wel zijn gewonnen. Samen met de moeder van Jack staan we te trillen in de kleedkamer. Allereerst van de kille sfeer in Alphen...de koude wind...maar bovenal van de spanning van de uitslag van de E2....zouden zij de achterstand wél om kunnen zetten....

JAAAAAA, we lezen net op de app dat Daan heeft gescoord....later hoor ik van onze Jeugdvoorzitter Rob de Wit dat het team letterlijk en figuurlijk uit hun dak gaat. Rob ziet Edwin compleet uit zijn dak gaan en juichen....WAT EEN OPLUCHTING !!

Dit soort wedstrijden zijn voor ons ouders geen lolletjes meer.
Wat vorige week zo was was nu ook weer. E2 gewonnen en Koudekerk 1 gewonnen....
Over 2 weken weer tegen UVS, dus hopelijk kunnen we ze op hun eigen grond ook overwinnen. 
We hoeven maar 1 wedstrijd te winnen en dan kunnen we qua punten niet ingehaald worden en dan zal het op doelsaldo gaan. De mannen kunnen er beginnen aan te ruiken....als wij ouders onze COOL maar kunnen behouden....
Ben benieuwd wie het nou echt spannender vindt..

op naar 2 april !