Hazerswoudse Dorp. Voor de meesten onder ons niet meer dan een vervelend
stoplicht op weg naar werk en de andere kant van de bewoonde wereld. Toch is de
wedstrijd tegen de plaatselijke VV eigenlijk altijd beladen. Rood-wit geverfde
doelpalen, op mysterieuze wijze verdwenen middenstippen en een levensgroot bord
met ‘Koudekerk, trots van Rijnwoude’ op de kantine van onze Dorpse vrinden; dit
is er echt eentje uit de categorie ‘wat er ook gebeurt en hoe het ook gebeurt,
de-ze móéten we hoe-dan-ook winnen!’.
De voorbereiding op weg naar de derby
met het 2e van de Boys op zaterdag verliep niet geheel vlekkeloos. Dinsdagavond
verstoorde typisch “Quick Boys-uit weer” de training en de bui cq. het balgevoel
van menig speler, inclusief ondergetekende, paste zich moeiteloos aan het
slechte weer aan. Kleine Dennissie had moeten afzeggen voor deze veredelde
zwemles, maar iedereen die het beste ventje kent weet natuurlijk direct dat de
reden ‘ik had cursus op werk’ grofweg anderhalf uur van tevoren (zeker bij hem)
niet meer opgaat en dat hij zich waarschijnlijk gewoon een vingerhoedje was
geschrokken tijdens het bekijken van de buienradar. Aangezien hij echter nog kan
verdrinken in het pierenbadje van het PWA-bad en je dinsdag alleen met een
diploma reddend zwemmen iets te zoeken had op het complex aan de Gruttolaan, was
het achteraf gezien een prima besluit van hem om deze training te skippen.

Na de klinkende 1-7 winst van vorige week tegen een elftal droeftoeters van
formaat werd verwacht dat we van de Boys wel wat meer tegenstand zouden krijgen.
Alle ogen waren gericht op de ‘grote man’ tegen Alphia en de vraag die heerste
was; waren de vier goals van Harris “Martin Drent” Linstra een incident (lees;
puur geluk), of zou hij zijn “Golden Hattrick” een passend vervolg kunnen geven?
Feit is, dat deze Grunningse kleibeuker op de voetbalplaatjes van VVK-75 met een
dermate labiele criminele blik poseert, dat het zwart-witte boevenpakkie waar de
Boys sinds een aantal jaar in spelen, hem niet zou misstaan. Het zou een mooie
aanvulling zijn op s’mans indrukwekkende CV, aangezien ik vermoed dat het zo
ongeveer de enige club is in een straal van 38 kilometer waar hij nog niet heeft
gespeeld ….
Er was opvallend veel vrouwelijk volk aanwezig langs de lijn
zaterdag (inclusief een blonde schone uit het 1e) en dat kon niets anders
betekenen dat shiner DJ Bennie Blanco een basisplaats was gegund. Dit ging ten
koste van Woeste Japie, die tijdens een van zijn driftbuien in de wedstrijd
tegen Alphia spontaan een scheur in zijn hamstring had opgelopen. De verdediging
bestond verder uit onze eigen Soldaat van Oranje, A. van Tiggelen aka Capslock
Dimi en Opa Anfuhrer Von Heiningen. Het middenveld werd gevormd door controleurs
Dooooonder Op Cedje en Bananenbal Mike, Tijs speelde op de ‘10’ met de punt naar
voren. Voorin stonden Fabiano, die op zijn pizzabrommer de rechterflank moest
gaan bestrijken (uit de 132 Mannschaft-groepsapps op zondagochtend kunnen we
opmaken dat hij ook zaterdagnacht nog altijd aardig op dreef was), Harris (geen
introductie meer nodig!) en dus tegen alle verwachtingen in, zeker gezien
bovenstaand verhaal en z’n 100% bal-terug-garantie van de week ervoor, Lily op
links.
De scheidsrechter raakte vooraf bij de inmiddels traditionele line-up
voor de leeftijds- en gezichtscontrole al totaal in de war toen bleek dat het
Tweede beschikt over een knappe én een lelijke D. van den Berg. Die verwarde
indruk is hij de gehele wedstrijd niet meer te boven gekomen, aangezien hij het
nodig vond om in een behoorlijk sportieve derby, op wat kleine incidentjes na,
liefst 6x geel te trekken. Nadat Opa nog het nodige hoongelach had geoogst met
zijn 1979, begon de warming-up, waarbij het opviel dat er meer leiders van het
Tweede op het veld aanwezig waren dan fatsoenlijke ballen. “Dat kan ook echt
alleen bij die boerûh” zei een wijs trainer al eens. Een kwartier later dan
gepland, omdat scheidsrechter Beer van Welzen weer eens 14 minuten blessuretijd
bijtrok bij de wedstrijd ervóór, tevergeefs wachtend op een mogelijkheid om de
thuisspelende B1 vanuit de middencirkel een strafschop toe te kennen voor een
struikelpartij op 25 meter van het doel, betraden beide ploegen de
arena.
Linstra probeerde nog stiekem de aftrap te nemen, maar die was toch
echt voor de Boys. Gesteund door de wind in de rug konden de gasten ons aardig
vastzetten, zonder overigens echt grote kansen te creëren. Ook wij wisten weinig
te brengen in aanvallend opzicht en het was dus voornamelijk een schaakspel op
het middenveld. Aangezien de Boys al seizoenen lang geen goal meer gemaakt
hebben in uitwedstrijden tegen Koudekerk en we vooraf al hadden besloten dat dit
vandaag natuurlijk ook écht niet zou gaan gebeuren, stonden we met rust dus met
0-1 achter. Een vrije trap werd na ongeveer een half uur van een meter of 25 in
één keer via de binnenkant van de paal achter de Één van Kneul geschoten. Voor
de neutrale toeschouwer (alsof je die hebt bij een derby als deze…) een fraaie
goal, voor ons een stuk minder aangezien het er gezien het wedstrijdbeeld niet
naar uit zag dat we met gemak even twee goaltjes zouden maken om de schade te
herstellen.
In de rust werden een aantal puntjes op de I gezet. “Baltempo
omhoog, meer druk zetten, het middenveld sneller zoeken en voorin beter
aanspeelbaar worden” aldus trainer Vlasveld. Blanco bleek nog ergens een
lucratieve gig te hebben en werd gewisseld, Macho kwam erin, deze keer dus als
rechtsback. Overigens vermeldenswaardig dat ie daar ook de gehele (!) tweede
helft gespeeld heeft….. De speech van Vlasveld miste zijn uitwerking niet, want
het Tweede werd naarmate de tweede helft vorderde sterker en sterker. De eerste
écht gevaarlijke actie was dan ook gelijk een voltreffer; Harris was net buiten
de 16 weer eens met een luide “AAA” ter aarde gestort na een onbesuisde actie
van Slagerij Sol. Deze notoire Dorpse kaartenpakker was voor rust al goed voor
een €13,80’je en mocht van geluk spreken dat hij de 90 minuten vol mocht maken,
zeker gezien het bebloede shirt van Harris na afloop. Over dat shirt trouwens
later in dit verslag méér … Mike nam de vrije trap uitstekend en verraste daar
de keeper mee in de uiterste korte hoek; 1-1.
Het geloof in een driepunter
kwam daarna langzaam maar zeker terug. Het Tweede ging met meer bravoure en
zelfvertrouwen voetballen, wat onder andere tot uiting kwam in een aantal
fantastische strakke breedteballen over 4 meter met links van Capslock Dimi.
Boze tongen beweren dat de beste man al moeite heeft om dat been te gebruiken om
te blijven staan, maar hiermee lijkt mij het tegendeel bewezen. Inmiddels was
het gestopt met regenen, maar begon het kansen te regenen en de 2-1 leek dan ook
slechts een kwestie van tijd. Lily had geen sap meer in zijn kleine beentjes
(meer pap eten en meer trainen!) en werd vervangen door Dave, die als extra
stormram moest gaan dienen. Hij kreeg bijna direct een opgelegde kopkans, maar
aangezien hij ballen normaalgesproken alleen maar recht omhoog kopt, ging deze
helaas verloren. Opa Richard leek nog onnodig balverlies te leiden via een
volley van 25 meter op de lat, maar Tijs pakte de rebound en was hiermee nog
bijna trefzeker.
Uiteindelijk viel de meer dan verdiende goal na 75 minuten
dan toch; Harris kreeg de bal aangespeeld en bedacht zich geen moment. Hij
draaide sierlijk weg als een ballerina en met een fluwelen voetbeweging vond hij
de verre hoek, de keeper die dat net als alle andere aanwezigen op en langs het
veld natuurlijk nooit had verwacht verbouwereerd achterlatend. De goal was mooi,
maar Harris, niet vies van een stukje dramatiek, had nog een mooi toetje voor
het aanwezige publiek in petto. Hij vierde zijn treffer met een oerkreet en wat
taalgebruik in de richting van zijn directe tegenstander dat ik een
kwaliteitsverslag als dit echt niet durf te reproduceren. Daarna volgde het
traditionele ontbloten van het geblokte bovenlijf door middel van het uittrekken
van het shirt (daar zal de nieuwe sponsor Frigomundo niet blij mee zijn geweest,
de penningmeester van de KNVB des te meer!) gevolgd door een parmantig loopje
met de borst vooruit waar Anky en Salinero strontjaloers op zijn. Het juichen
van Yvar de Groot, zoals beschreven in het onlangs gepubliceerde relaas van
riooljournalist R. van Tol verbleekte hierbij in ieder geval volledig....
Na
de 2-1 hadden we nog legio mogelijkheden om de wedstrijd definitief in het slot
te gooien, maar deze werden stuk voor stuk vakkundig om zeep geholpen. Achterin
zat het echter potdicht en dus werd deze score tevens de eindstand. Zo werd onze
eigen Linnbogason matchwinner in de Rijnwoudse versie van de ‘Derby van het
Noorden’, die een dag later overigens ook meer dan terecht in het voordeel van
de thuispartij werd beslist.
Volgende week speelt het Tweede thuis tegen
Zwammerdam, een nieuwe testcase om te zien waar we staan en of we bovenin kunnen
blijven meedraaien. Gezien de instelling van zaterdag heb ik daar het volste
vertrouwen in. Zelf heb ik een tegenstander uit een hele andere categorie,
namelijk Hors Categorie; uit bij de Mont Ventoux. Il Greco kon deze week helaas
geen minuten toevoegen aan zijn nieuwbakken ‘180-minuten-plan’; het aantal
streefminuten in het Tweede voor seizoen 2013-2014. De teller staat na twee
wedstrijden op 9 en ik heb in de wandelgangen vernomen dat er nog altijd
weddenschapjes kunnen worden afgesloten! Misschien dat hij bij absentie van uw
razende reporter volgende week eindelijk aanspraak kan maken op minimaal een
helft en hopelijk etaleert hij dan net zoveel talent als hij vorige week deed
met zijn pen…. Bij deze draag ik desbetreffende pen gelijk met liefde over aan
een nieuw slachtoffer.
A la prochaine!